اعتراف وین رونی به مصدوم کردن عمدی جان تری در سال 2006 و عاقبت آن - مجله عکسفا

به گزارش خبرنگاران، وین رونی در اعترافی تازه فاش کرد که چگونه شد که در جریان بازی اش برای منچستریونایتد مقابل چلسی در اواخر فصل 06-2005 هموطن خود جان تری را مصدوم کرد، طوری که مدافع انگلیسی چلسی تا مدتی برای راه رفتن مجبور شد از عصا استفاده کند.

رونی 36 ساله که اکنون دیگر کفش هایش را آویزان کرده و در نقش سرمربی تیم دسته اولی دربی کانتی انگلیس فعالیت می کند، در گفت و گو با پرس آسوسیشن درباره بازی من یونایتد با چلسی در استمفوردبریج که شیاطین سرخ آن را 3 بر صفر باختند، گفت: ما می دانستیم که اگر چلسی برنده شود، همان روز قهرمان لیگ می شود. به جز آخرین بازی ام در دربی منچستر، من همیشه از کفش های استوک دار با نوک فلزی استفاده می کردم اما برای آن بازی مقابل چلسی تصمیم گرفتم که از استوک های بلند فلزی استفاده کنم، در واقع از بلندترین میخ های فلزی ممکن استفاده کردم، چون می خواستم که یکی از بازیکنان حریف را مصدوم کنم. می دانستم که چلسی آن بازی را خواهد برد. می شد حس کنی که آنها در آن زمان تیم بهتری هستند. به همین دلیل هم من استوک هایم را عوض کردم. آن استوک ها مجاز بودند اما هدف من برای استفاده از آنها این بود که اگر برای تصاحب یک توپ لازم بود درگیر شوم، درست و حسابی به حریف ضربه بزنم و در واقع همین کار را هم کردم.

رونی افزود: به خاطر ضربه ای که من زدم، جان تری ورزشگاه را با عصا ترک کرد. من پایش را سوراخ کردم. من بعد از بازی پیراهنم را امضا کردم و چند هفته بعد آن را برای تری فرستادم. اگر صحنه جشن قهرمانی چلسی را دیده باشید، حتما متوجه عصاهای تری شده اید. او به خاطر تکل من مجبور شد با عصا راه برود.

تصمیم رونی در نهایت برایش گران تمام شد، چرا که در یک کشمکش دیگر با پائولو فریرا، سه تا از میخ های جلوی کفشش در زمین چمن گیر کرد و این باعث شکستن سه تا از استخوان های متاتارسال (پنجه پا) او تنها چند هفته قبل از جام جهانی 2006 شد. با این حال او هر طور بود به جام جهانی رفت و داستان چشمک معروف کریستیانو رونالدو پس از تمارض، منجر به اخراج رونی در مصاف سه شیر و تیم ملی پرتغال در مرحله یک چهارم نهایی شد.

رونی با اشاره به آن ماجرا گفت: الان وقتی به گذشته نگاه می کنم، می بینم که من هرگز نباید به آن جام جهانی می رفتم. آن اولین جام جهانی ام بود اما هرگز نباید در آن بازی می کردم. پایم کمی قبل از آن مسابقات شکسته بود. من هنوز و تا به امروز برای جرمین دفو افسوس می خورم. او در تمام طول اردوی تیم ملی حضور داشت و تمرین کرد اما مصدوم شد و بیرون رفت تا من جایش را بگیرم. نوع دعوت شدنم به اردوی تیم ملی و اینکه رؤیای یک نفر دیگر را برای بازی در جام جهانی گرفته بودم، باعث شده بود که برای بازی در آن رقابت ها آمادگی کامل نداشته باشم. من در هیچ یک از بازی های مان در آن جام هرگز آماده نبودم و فکر می کنم که عملکردم هم این را نشان می داد. در آن رقابت ها من بیش از مقدار تحت فشار روانی قرار داشتم.