سفر به دشت آزو؛ بهشتی دیدنی در سایه دماوند - مجله عکسفا

از سفر با تور کانادا لذت ببرید. سفری فراموش نشدنی به تورنتو و آبشار نیاگارا که حسابی حال شما را دگرگون خواهد کرد.

معرفی دشت آزو

دماوند بلندترین آتشفشان قاره آسیا و خاورمیانه به شمار می آید و رسیدن به آن به راحتی ممکن نیست. به عبارتی، هر کسی قادر نیست خود را بر فراز این کوه پوشیده از برف و مرتفع برساند. تقریباً می توان گفت همه ما عکس هایی از قله دماوند را دیده ایم، اما دیدن آن از نمای نزدیک چیز دیگری است. افردای که در پایتخت زندگی می نمایند در صورتیکه هوای شهر عاری از هرگونه آلودگی باشد یا به عبارتی هوا صاف باشد، از دور می توانند این کوه مرتفع را به نظاره بنشینند و از تماشای آن لذت ببرند. دشت آزو در ارتفاعات البرز و میانه کوه پاشوره جای داشته و حدود چیزی نزدیک به 2 ساعت از تهران فاصله دارد. مساحت این دشت تقریبا 35 هکتار است. در اغلب اوقات مخصوصاً در فصل زمستان از برف پوشیده شده، اما در مقابل در فصل های بهار و تابستان هوای خنک و دلنشینی دارد و در آن انواع مختلفی از پوشش های گیاهی رویش یافته است. در گوشه و کنارهای دشت تخته سنگ های عظیمی وجود داشته که شکل، طرح و رنگ های مختلفی دارند. چشمه های آب معدنی بسیاری را به صورت جوی های بسیار باریک در دل خود جای داده و درختان انبوه بسیاری در این دشت به صورت پراکنده وجود دارند که سایه و هوای خوش این دشت را مدیون این درخت های بلند هستیم. مواردی که در بالا ذکر شد، از جمله اساسی ترین ویژگی های دشت آزو در مازندران به شمار می آیند که ما در این مقاله برای شما گردآوری نموده ایم.

دشت آزو، میعادگاه عاشقان طبیعت

از هر کجای ایران که هستید، برای چند روز رهایی از شلوغی های شهر و تجدید میثاق با مادر طبیعت، سفر به دشت آزو می تواند بهترین انتخاب برای شما باشد. البته برای داشتن یک تجربه به یاد ماندنی بهتر است به نکات زیر توجه کنید:

از ضروریات سفر به هر دشتی همراه داشتن تجهیزاتی چون کیسه خواب، زیرانداز مخصوص، چادر دوپوش و لباس گرم است، چرا که در شب هوای دشت بسیار سرد می گردد.

آفتاب داغ و سوزان این دشت مثال زدنی است و از آنجایی که درخت و سایه ای وجود ندارد، پیشنهاد می کنیم حتما کلاه و کرم ضد آفتاب با خود داشته باشید.

درختان خیلی کمی در این دشت وجود دارند در نتیجه، خیلی بعید است که بتوانید هیزم پیدا کنید. یا باید قید آتش روشن کردن را بزنید یا از قبل با خود هیزم بیاورید. همچنین، می توانید از اهالی روستا درخواست کنید که برایتان هیزم را تا محل کمپ حمل نمایند.

بهترین مکان برای چادر زدن، پای تپه هاست، چرا که در این بخش های دشت آزو در مازندران از وزش باد در امان می مانید. از قلم نیاندازید که جاهایی را انتخاب کنید که پوشش گیاهی کمتری داشته باشند.

به حقوق دیگر بازدیدنمایندگان و حیوانات احترام بگذارید. آلودگی صوتی ایجاد ننموده و مناظر بکر و فوق العاده دشت را با زباله ها تخریب نکنید.

دشت آزو را در تصاویرتان ثبت کنید

چه خاطره ای بهتر از خاطره تماشای مراتع سرسبز در سفر به دشت آزو؟ این خاطره را در تصاویرتان ثبت کنید و تا می توانید از مناظر این بهشت کوچک عکس بگیرید. بعد از خارج شدن از جهت پاکوب زوایای فوق العاده ای برای عکاسی پیدا می کنید. عکاسان حرفه ای قدر این زوایا را می دانند، اما سعی کنید تا جای ممکن پوشش گیاهی مراتع را لگدمال نکنید، چرا که با این کار هم چرای دام ها و هم مناظر زیبای دشت آزو در مازندران را برای بازدیدنمایندگان دیگر خراب می کنید. آسمان شفاف آزو که رنگ خود را به دماوند باخته است و پایکوبی رنگ های گوناگون بر بوم طبیعت زیبا از هر جای دنیا عکاسان حرفه ای را به سمت خود می کشاند.

تماشای آسمان شب در دشت آزو

حرکت ابرها از اطراف چادرتان و حس تنفس در میان ذرات معلق شبنم، قطعا تجربه ای رویایی و لذت بخش است، اما بسیاری از گردشگران برای این منظور به آزو سفر نمی نمایند. آن ها زمان هایی را برای بازدید از این مکان انتخاب می نمایند که ابری در آسمان وجود نداشته باشد، زیرا می خواهند آسمان شب را مشاهده نمایند. آزو به علت دوری از شهر و شلوغی و گردو غبار و همچنین ارتفاع زیاد، یکی از 50 سایت برگزیده ایران برای آسمانگری است که به شما اجازه می دهد تا صبح چشم برهم نگذارید و به تماشای ستارگان، شهاب ها و صورت های فلکی بنشینید. از قلم نیاندازید که با خود دوربین عکسبرداری به همراه ببرید تا این مناظر بکر را ثبت کنید، اما قبل از سفر به دشت آزو حتما هواشناسی را آنالیز کنید تا به موردی که در ابتدا اشاره کردیم، برنخورید.

بهترین فصل سفر به دشت آزو

دشت آزو در فصل های بهار و تابستان بسیار جذاب و دیدنی است. دشت پر از گل های رنگارنگ و درختان پر از شاخ و برگ می گردد و همچنین چشمه های آب معدنی بسیاری در این دشت دیده شده که با سفر به آن می توانید از دیدن آنان لذت ببرید و همچنین می توانید عکاسی نموده و خاطره روزهای خوبتان را ثبت کنید. در ماه اردیبهشت زیبایی های این دشت دو چندان می شوند، پس توصیه ما به شما این است که اگر قصد دارید به این مکان دیدنی سفری داشته باشید، می توانید ماه اردیبهشت را انتخاب کنید.

گشت و گذار به پشتوانه دماوند

درست بعد از اینکه به انتها روستای نوا رسیدید، جهت مال رویی که از حاشیه رودخانه آزو می گذرد را در پیش می گیرید. 2 کیلومتر که با رودخانه همراه شدید و از حاشیه دشت عبور کردید، به کلبه کوهنوردان و سرچشمه آب معدنی می رسید. دماوند در طول جهت مانند یک دوست خوب پشت به پشت شما ایستاده است. هر از گاهی اگر سر بر گردانید، دامنه شرقی اش را نظاره خواهید کرد و از زیبایی مناظر این دشت به فکر فرو خواهید رفت. سعی کنید از تمام زیبایی این مکان استفاده کنید، از آب چشمه بنوشید، از مناظر عکس بگیرید و تا می توانید توقف کنید و از طبیعت لذت ببرید.

نکاتی در بازدید از دشت آزو

اگر شما هم قصد تقویت مهارت های کوهنوردی را دارید تا بتوانید به قله های مرتفعی چون دماوند برسید، باید از قله های کم ارتفاع و آسان تر آغاز کنید. کوه پاشوره با قله 4 هزار متری و جهت صعود و فرود 6 تا 8 ساعتی، یکی از بهترین مقصد ها برای این منظور است. شما در این پیمایش این شانس را کسب می کنید که تضاد شگفت انگیز میان طبیعت خشن کوهستانی و لطافت دشت را مشاهده کنید، چرا که در ابتدای جهت شما دشت آزو در مازندران واقع شده است. پاشوره در ابتدا به شما آسان می گیرد و شما تا ابتدای چشمه آب معدنی، پاکوب های تعیینی را مشاهده می کنید که راه را به شما نشان می دهند، اما بعد از آن دام ها و سیلاب های بهاری با از بین بردن پاکوب ها جهت را برای شما چالش برانگیزتر می نمایند. البته شما می توانید این جهت 2 ساعته تا گردنه عبرت را با هدایت کوهنوردان با تحربه تر بپیمایید و بعد از آن به یال اصلی منتهی به قله برسید که از اینجا به بعد رد جهت کوهنوردان تعیین مانده است. در مواقع توفان و بارندگی، جان پناهی در انتهای جهت مالرو از روستای نوا ساخته شده که می تواند شما را در امان نگه دارد. این کلبه با دو اتاق و ظرفیت حد اکثری 20 نفره آماده پذیرایی از کوهنوردان است. هرچند برای این کلبه سرویس بهداشتی در نظر گرفته نشده و پنجره های آن هم شیشه ندارند، ولی با همراه داشتن لباس گرم و تجهیزات مناسب اوقات آرامی را در آن سپری خواهید کرد. همچنین، در زیر این کلبه یک انبار با کمدهای قفل دار ساخته اند که می توانید لوازم غیرضروری خود را در آن ها بگذارید و هنگام برگشت آن ها را بردارید. از کلبه تا قله 5 ساعت زمان می برد که بعد از آن هم دو جهت برای بازگشت پیش روی شما است، یکی همان جهت رفت و دیگری جهتی شیبدار. ضمناً در طول جهت چشمه های آب معدنی دیده می شوند که برای خوردن مناسب بوده و شما را از حمل آب اضافه بی احتیاج می نمایند.