در سوگِ مشکی پوشِ تئاتر اصفهان - مجله عکسفا

اصفهان، بعد از ظهر آخرین روز دی ماه، یکی از هنرمندان خوش نام تئاتر خود را از دست داد. رضا کریمی، متولد 1355 در نهاوند، متخلص به آشیل، بعد از تحمل یک دوره بیماری، حیات خاکی را بدرود گفت و صبح امروز، همکاران و دوستان او در مراسم تشییع و خداحافظی با پیکرش، مقابل خانه هنرمندان اصفهان گرد آمدند و با یادی از او، محفل غم دیده تئاتر اصفهان را گرم کردند.

به گزارش خبرنگاران، غلامرضا خوشحالپور، پیشکسوت نقالی در این مراسم گفت: داغ آشیل، دردآور است، رنج آور است. شهر اصفهان مدیون حضور هنرمندانه اوست و داغ آشیل آن قدر زیاد است که سخت بتوان درباره اش حرف زد.

این هنرمند با غمی نهفته در گلو، بغضش را فریاد کرد و ادامه داد: از نگاه آشیل، مهربانی می ریخت. ما مدت کمی در کنار هم بودیم ولی این کوتاهی، آنقدر بزرگ است که شاید تا ابد آن را فراموش نکنم.

وی ضمن تشکر از حاضرین تاکید نمود: هنرمندان، امروز مراسم با شکوهی برای آشیل خواهند گرفت اما ای کاش در زمانی که هستیم کنار هم قرار بگیریم، نه در زمانی که خداحافظی می کنیم و از این جهان می رویم. او برای این شهر زحمت کشید و با هنر خود، اصفهان را مزین کرد. خواست خدا بود که او از بین ما برود، از این رو به همه هنرمندان شهر تسلیت می گویم.

در ادامه، محمد نادری، یکی از دوستان آشیل، با ترومپت نوازی سوزناک، قطعات موسیقیایی که آشیل به آنها علاقه داشت، اجرا کرد.

سپس احمد رضایی، که بیشترین همکاری هنری را با رضا کریمی داشت، پشت تریبون رفت و گفت: گاهی شخصیتی تاریخی و فرهنگی، یک بیت شعر یا یک جمله و عبارت می گوید که ذهن همه ما را مشغول می نماید و مدام به این فکر می کنیم چه بر آن هنرمند گذشته تا توانسته این جمله را روایت کند. دیروز، بعد از ظهر برای دیدار با آشیل به بیمارستان رفتم و گفتند که تیم پزشکی در کوشش برای احیای او هستند. ما با دلِ سوخته امیدوار به بهبودی اش بودیم اما آمدند و گفتند که متاسفانه نشد. در این لحظات مصرع آن دل که با خود داشتم، با دلستانم می رود به خاطرم آمد و حال شاعر را حین سرودنش درک کردم. ما پشت در اتاق عمل بودیم که روح رضای عزیز جاودانه شد.

وی ادامه داد: زندگی بعضی، به گونه ای متاثر از شخصیت خاصشان است و کسانی که با آشیل کار نموده اند، می دانند که داستان های خاصی همواره اطراف رضا بود؛ اینکه همواره مشکی می پوشید، رفتار و صحبت های منحصر به فردش، مسائل شخصی اش و جهانیی از این سوالات. چه کسی می تواند ادعا کند که مسائل رضا را می داند؟ آدم های خاص همواره متفاوتند.

رضایی با اشاره به افراد مشایعت کننده پیکر این هنرمند گفت: این یکی از افتخارات آشیل است که فقط در جمع عاشقان خود قرار گرفته است؛ کسانی که وسط هفته برای بدرقه او، از کارهای خود گذشته اند. رضا کریمی عمر خود را در این شهر، برای ارتقای فرهنگ و صندلی هنر و چیزهای مهمتر از آن یعنی اخلاق خوب یاد دادن به دیگران صرف کرد.

وی اضافه نمود: کارگردانان همواره به دنبال آدم های امن هستند؛ کسی که نه تنها وظیفه خودش را انجام می دهد، بلکه در پیشبرد کار هم همکاری می نماید و رضا آدم امنی بود.

رضایی در گفت وگو با خبرنگاران با اشاره به فعالیت های هنری رضا کریمی گفت: او مدت ها در اصفهان و شاهین شهر، به ایفای نقش های هنری بر روی صحنه تئاتر پرداخته بود و از بازیگران خوب اصفهان بود که در ژانرهای گوناگون فعالیت می کرد. بیش از هرچیز، اخلاق مداری او مثال زدنی بود و با همین شاخصه اخلاقی، امروز دوستدارانش برای بدرقه او آمدند.

وی ادامه داد: آخرین پروژه همکاری ما با یکدیگر، پروژه میدان تا میدان بود و آشیل با تیم خود در خرده نمایش گزمه و قاضی هنرآفرینی می کرد.

پیکر این هنرمند، پس از تشییعِ هنرمندان تئاتر و دوستدارانش، به نهاوند منتقل شد تا در زادگاهش به خاک سپرده گردد.